Pierwsza publikacja w serii "Zmiana zawodowa - refleksje po latach" to historia Magdy z Gdańska, która kilka lat temu wzięła udziała w warsztatach "Jak odkryć talent i pracować z pasją?", a w ostatnim czasie postawiła na "slow life":
Zdjęcie: Kiy Turk/Unsplash
Z okazji 15-lecia biuletynu chciałam Ci bardzo podziękować za jego istnienie.... To wspaniała, codzienna inspiracja, od lektury której jestem uzależniona od dnia skończenia kursu o zmianie zawodowej czyli już 7 lat.... Do jego ukończenia skłoniła mnie lektura książki "Jakiego koloru jest Twój spadochron". Twój kurs dał mi ogromną wiedzę o sobie, kim jestem, w jakiej pracy się sprawdzę, a jakich zajęć powinnam unikać. Pracowałam do 40-go roku życia, w różnych firmach, na różnych stanowiskach i dzięki warsztatom wiem dlaczego czasem byłam wypalona, a czasem niektóre zajęcia mnie uskrzydlały. Gdybym dzisiaj miała podjąć zawodowe działania to czuję doskonale w jakim obszarze powinnam się poruszać, czego szukać i gdzie będę spełniona. Za tę świadomość jeszcze raz ogromnie Ci dziękuję ;-)
Kupiłam też Twoją książkę "Pracuj w zgodzie ze sobą. Zmiana zawodowa krok po kroku". Zastanawiam się ostatnio nad podjęciem pracy zdalnej, być może w niepełnym zakresie, żeby nie zmieniać priorytetów - i dzięki lekturze Twojej książki oraz publikacjom w sieci wiem, co najprawdopodobniej mnie uskrzydli ;-)
Aktualnie nie pracuję, to świadoma decyzja aby więcej czasu spędzać z mężem, który jest ode mnie sporo starszy i jako emeryt zakończył już swoje intensywne działania zawodowe ;-) Choć dzieli nas 24-letnia różnica wieku, absolutnie jej nie czuję, bo mąż nie tylko codziennie zaskakuje mnie intelektem i bystrością umysłu, ale jest też bardzo młody duchem i zupełnie nie wygląda na swój wiek. Nasi znajomi, głównie moi rówieśnicy, traktują go jak równolatka ;-).
Krótko mówiąc zmieniły mi się życiowe priorytety. Kiedyś praca była na pierwszym miejscu, ale pewne życiowe wydarzenia zdegradowały ją na dużo niższą pozycję ;-) Po różnych życiowych doświadczeniach zrozumiałam, że w życiu są różne etapy, nie zawsze praca zawodowa musi być jego kluczowym składnikiem. Chcąc spędzać z mężem więcej czasu, cieszyć się wspólnym, codziennym życiem, postanowiłam "zwolnić" i prowadzić bardziej "slow life". Celebrujemy wspólne posiłki, mamy czas na rozmowy, spacery, a chwile spędzane razem są dla nas bezcenne - tak samo jak czas, który kiedyś wydawał mi się nieskończonym "dobrem naturalnym". Jego zasoby są jednak ograniczone i po wielu życiowych doświadczeniach wiem, że każdy z nas ma do wykorzystania określony limit czasu i tylko od nas zależy jak zagospodarujemy pakiet, który akurat nam został podarowany - bo jego długość jest "przyznawana indywidualnie" i niestety do końca pozostaje zagadką ;-)
Jako, że skończyłam Zarządzanie i Marketing, podyplomowy PR w biznesie i Zarządzanie Zasobami Ludzkimi, pracowałam w 8 firmach, w tym w 4-ch korporacjach... Nie wiem czy wrócę do tego, pewnie już nie, ale korzystając z porad z Twojej książki może wrócę do swojej "drugiej nogi" - śpiewania na weselach, imprezach okolicznościowych. Przed pandemią miałam 3-osobowy zespół, rozpadł się, kolega został DJ-em, drugi odszedł do innego zespołu, a ja zostałam z mikrofonem w ręku ;-) Może taka praca byłaby kompromisem pomiędzy spędzaniem czasu z mężem, wolniejszym życiem, a codziennym spędzaniem w biurze minimum 8 godzin..... Pomyślę, bo od dziecka kocham śpiewać.... Póki życie trwa możemy, tak jak to słusznie stwierdziłaś, próbować różnych rzeczy, nawet trzeba.... a może któraś z nich stanie się kiedyś naszym nowym uskrzydleniem... ;-)
Jeszcze raz dziękuję za cenne rady, inspirujące pomysły i niech Twój biuletyn obchodzi kolejne jubileusze, minimum "złote gody" ;-)
Pozdrawiam serdecznie,
Magda z Gdańska
Dziękuję, że odwiedzasz moją stronę!