Desperacja czy determinacja w szukaniu pracy - gdzie jest granica?

Jak szukać pracy, aby pokazywać swoją determinację, a nie desperację? Ten temat nurtuje mnie od jakiegoś czasu.

Kilka miesięcy temu uczestniczyłam w spotkaniu, podczas którego jedna z osób na co dzień zajmująca się HR w dużej firmie stwierdziła, że wysyłanie wiadomości o tym, że szukamy pracy, może być postrzegane jako desperacja ze strony kandydata i nie stawia go w dobrym świetle. Czy tak jest w istocie?

Postanowiłam to sprawdzić i zaprosiłam do dyskusji użytkowników LinkedIn. Prosiłam o wskazanie zachowań świadczących o desperacji oraz determinacji, zarówno z perspektywy pracodawców, jak i rekrutujących, ale także kandydatów aktywnie szukających nowej pracy. Oto wnioski z tej dyskusji.

Desperacja i determinacja - jak je rozumieć?

Według Słownika Języka Polskiego PWN desperacja oznacza:

1. «utrata nadziei, rozpacz»

2. «nieobliczalność w działaniu, spowodowana znalezieniem się w ekstremalnej sytuacji»

Determinacja zaś:

1. «zdecydowanie w dążeniu do celu pomimo trudności»

2. «ostateczne określenie czegoś przez jakiś czynnik lub zespół czynników»

Co może świadczyć o desperacji u kandydata na rynku pracy?

Uczestnicy dyskusji wskazywali następujące zjawiska:

brak strategii albo zbyt szybka rezygnacja z celu - błądzenie po omacku, podejmowanie przypadkowych i chaotycznych działań, brak spójności.

brak negocjacji niekorzystnych warunków zatrudnienia - często takie niekorzystne zapisy w umowie pojawiają się pod koniec procesu rekrutacyjnego. Zgadzanie się na takie zapisy bez próby negocjowania ich, może świadczyć o desperacji. Według konsultantów Executive Search zdarza się, że ktoś zgadza się na uposażenie dużo poniżej średniej rynkowej albo na zakres obowiązków nieuwzględniający posiadanych kompetencji.

przyjmowanie oferty pracy w firmie o wątpliwej renomie - dotyczy to sytuacji, gdy posiadamy o firmie sprawdzone i negatywne informacje albo niewystarczająco "prześwietlamy" pracodawcę przed podjęciem decyzji o zatrudnieniu.

brak kontroli emocji - długotrwałym poszukiwaniom pracy często może towarzyszyć obniżenie nastroju i brak energii. Jednak pokazywanie na zewnątrz oznak niepokoju i rozpaczy albo agresji wywołuje najczęściej negatywny odbiór. Jedna z osób opowiadała o kandydacie, który rozpłakał się podczas interview, druga o lektorze, który w zareagował histerycznie na wiadomość, że kurs przypadł komuś innemu. Emocje same w sobie nie są nigdy złe. Ważne jest jednak umiejętne zarządzanie reakcjami, które dzieją się pod wpływem tych emocji.

złe myślenie o sobie samym, wewnętrzne obniżanie swojej wartości, brak wiary w siebie - odmowa w danym momencie czy nieudana rozmowa kwalifikacyjna wcale nie oznaczają, że nasza wartość jako ludzi jest mniejsza, a taka pokusa łatwo może się nasuwać, gdy bezskutecznie szukamy zatrudnienia.

podawanie nieprawdy - fałszowanie informacji w dokumentach aplikacyjnych czy przedstawianie nieprawdy o sobie samym w trakcie rozmowy są zjawiskami dosyć często pojawiającymi się w rekrutacji. Niekoniecznie myślimy o nich jako o przejawie desperacji, a takie wrażenie mogą wywołać.

negatywne nastawienie oraz przyjmowanie błagalnej postawy wobec rekrutujących - na takie nastawienie może wskazywać krytykowanie poprzedniego pracodawcy, obciążanie winą osób trzecich czy zamknięta postawa ciała podczas rozmowy kwalifikacyjnej. 

brak respektowania ustaleń z rekrutującymi - przykładowo, jeśli pracodawca prosi o kontakt w określonym czasie, takim zachowaniem jest brak reakcji ze strony kandydata, albo odwrotnie - wielokrotne wykonywanie połączeń telefonicznych czy pisanie maili pomimo prośby o zachowanie cierpliwości.

Desperacja czy determinacja w szukaniu pracy - gdzie jest granica?

Co świadczy o determinacji w szukaniu pracy?

jasny cel - osoba zdeterminowana wie, w jakiej firmie chce pracować, na jakim stanowisku i jaką wartość może dać pracodawcy. Potrafi dążyć do tego celu pomimo przeciwieństw.

świadomość siebie - potrzebujemy poznać siebie, w czym jesteśmy dobrzy i jak możemy pomóc pracodawcy w rozwiązaniu jego problemów.

pewność siebie - jak wskazują osoby zawodowo zajmujące się sprzedażą, to pewność siebie u handlowca czy kandydata często decyduje o sukcesie. "Ludzie uwielbiają ludzi pewnych siebie".

stawianie granic - nie musimy zgadzać się na warunki dyktowane przez pracodawcę, zwłaszcza jeśli naruszają one nasze ważne potrzeby.

niestandardowe podejście "out of the box", nietuzinkowość - to może oznaczać na przykład zdolność do zaskoczenia rekrutera. Jeden z nich wspominał kandydatkę na stanowisko dyrektorskie, która w procesie rekrutacyjnym z własnej inicjatywy odwiedziła placówkę swojego potencjalnego pracodawcy, przestudiowała materiały o firmie i przygotowała prezentację z własną wizją rozwoju biznesu. Oczywiście takim zachowaniem zdystansowała swoją konkurencję.

pokazywanie zaangażowania - taką oznaką może być wysłanie podziękowania za spotkanie. Ciągle niewielu kandydatów stosuje taką praktykę.

proaktywność - może oznaczać samodzielne i spontaniczne kontaktowanie się z potencjalnym pracodawcą, nawet jeśli nie mamy informacji o wakacie u niego, ale także dbanie o rozwój swoich kompetencji, uzupełnianie braków, doszkalanie się w obszarach, których potrzeba na dzisiejszym rynku pracy. Jeden z uczestników dyskusji opowiadał historię o kandydacie, który sam się do niego zgłosił i powiedział, że chce pracować w tej firmie. Argumentował to tym, że mu się podoba co firma robi i jakimi ludźmi są osoby w niej pracujące, co sprawdził w mediach społecznościowych. Ta osoba została przyjęta do pracy i z sukcesami pracuje w niej nadal.

klarowna wizja kariery - plan na przyszłość, to kolejna sprawa, podawana przez uczestników dyskusji. Czy wiem, co chcę robić za rok? W jakiej branży, na jakim stanowisku pracować?

cierpliwość oraz systematyczność - na te aspekty zwracały uwagę osoby publikujące dużo treści w procesie poszukiwania nowej pracy. Wydaje się, że są to cechy ułatwiające dojście do celu nie tylko w procesie znajdowania nowego zatrudnienia czy zmiany zawodowej.

energia i pozytywne nastawienie, optymizm - od naszego "mindsetu" bardzo wiele zależy.

szczerość i autentyczność, a nie bycie "cyborgiem" - jeden z szefów firm stwierdził wręcz, że "rekrutuje człowieka, a nie cv".

odwaga - podejmowanie różnych działań, które wyróżniają nas spośród innych kandydatów wymaga ograniczenia własnego ego, bardziej realistycznego oglądu sytuacji oraz przyjęcia odpowiedzialności za rezultaty swoich decyzji.

Wiele opinii wskazuje, że granica pomiędzy desperacją i determinacją jest bardzo cienka. Niektórzy wydają się jej wręcz nie zauważać. Część osób starała się nie oceniać tych dwóch postaw, która z nich jest dobra, a która zła. Nic co ludzkie nie jest nam obce i pokazanie siebie od prawdziwej strony może być cenniejsze w relacji pracodawca - podwładny niż sztuczne pompowanie swojego wizerunku. Oczywiście wszystko zależy od nastawienia mentalnego po obu stronach, otwartości, uczciwości oraz autentyczności. Człowiek - człowiek, human2human - to nowe podejście w rekrutacji i można było odczuć w tej dyskusji jego echo.

Bardzo dziękuję wszystkim komentującym za pomoc w przygotowaniu tego tekstu!

Całość dyskusji na LinkedIn.

 

Wykorzystane źródła:

https://sjp.pwn.pl/szukaj/desperacja.html

https://sjp.pwn.pl/szukaj/determinacja.html

Image by Gerd Altmann from Pixabay

Justyna Ciećwierz

Justyna Ciećwierz, psycholog organizacji, coach rozwoju zawodowego, konsultant i trener.

 

Biuletyn Zmiana Zawodowa

Dziękuję za odwiedzenie mojej strony!
Mam dla Ciebie bezpłatny rozdział z książki
"Pracuj w zgodzie ze sobą. Zmiana zawodowa krok po kroku."
dostępny wraz z zapisem na biuletyn.
Zapraszam do zapisu!